Σκοπός της Ζωής είναι να αφήσουμε ένα αποτύπωμα σε ό,τι κι αν κάνουμε!

Οι υποχρεώσεις που έχουμε ή μας έχουν δημιουργήσει μας κάνουν να τρέχουμε, χωρίς ουσιαστικό λόγο, και δεν μας αφήνουν χρόνο να βάλουμε μία τάξη στο μυαλό μας για το τι θέλουμε να κάνουμε τελικά στη ζωή μας.

Η ζωή είναι πολύπλοκη και δυναμική και συχνά συναντάμε προκλήσεις, επαγγελματικές-οικογενειακές- ατομικές, που μας φαίνεται πως είναι αδύνατο να αντιμετωπισθούν. Ωστόσο τίποτα δεν γίνεται, καλό ή άσχημο, αν δεν το θέλουμε εμείς οι ίδιοι ή αν δεν αμελήσουμε να το προβλέψουμε. Μπορεί να λέγεται ότι είναι γονιδιακό θέμα η ευτυχία αλλά αυτός ο παράγοντας είναι μόνο στο 50%, το υπόλοιπο είναι θέμα δικών μας ενεργειών και πιστεύω. Το γονίδιο είναι η «ιστορία» μου ως οργανισμός, άρα γνωρίζω από τι μπορώ να προσβληθώ και πώς να το αντιμετωπίσω ώστε να μην δημιουργήσω επί πλέον θέματα σε εμένα και αυτούς που αγαπώ ή εξαρτώνται από εμένα, σωστά; Το υπόλοιπο 50% μου δίνει την δυνατότητα να το πετύχω, αλλά πρέπει να κάνω ….. κάτι, σωστά;

Οι εμπειρίες μας και η καθημερινότητα, μας λένε ότι: κυρία ή κύριε για να καταφέρεις αυτό που θέλεις  και να ασχοληθείς αποκλειστικά μ΄ αυτό πρέπει κάθε σου βήμα τωρινό ή μελλοντικό να είναι προστατευμένο για να μην το ….. διαγράψεις και πας πάλι απ΄ την αρχή.  Θα μου πεί κάποια/ος ότι είναι πάρα πολλά τα θέματα, ίσως, αλλά κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να ψάξει το πως και αν μπορεί να το κάνει. Όσοι το έχουν κάνει …. το απολαμβάνουν  και προχωράνε με επιτυχία.

Θα δώσω ένα απλούστατο παράδειγμα για σκέψη και εξήγηση των παραπάνω.

Η ασφάλιση αυτοκινήτου είναι υποχρεωτική για ζημιές προς τρίτους. Η αξία του όμως; Η προσπάθεια που έγινε για να αποκτηθεί; Ο χρήστης του; Όσο παλιό ή καινούριο είναι, για κάποιο λόγο το κρατάει κάποιος, έχει κάποια αξία που ίσως δεν είναι διαθέσιμη ή θα μας πονέσει για την αντικατάστασή του. Εκτός αν είστε από αυτούς που προτιμούν να βγάλουν τη ρεζέρβα για να έχει περισσότερο χώρο στις αποσκευές ή από τους ανασφάλιστους (πάνω από 40%) που δεν τους νοιάζει τίποτα.

Εις το επανιδείν!